Powrót 8. INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA.


Słuchacze wykonują ćwiczenia w zespołach 2-osobowych, każda grupa otrzymuje instrukcje wykonania ćwiczenia.

Oznaczanie zawartości siarkowodoru w powietrzu

a) Aparatura

b) Odczynniki (należy stosować odczynniki cz.d.a. i wodę redestylowaną)

c) Roztwory

d) Przygotowanie skali wzorców i sporządzenie krzywej wzorcowej

Do kolb miarowych o pojemności 10 cm3 każdej zawierającej po 5 cm3 octanu cynku dodać następujące ilości roztworu wzorcowego roboczego: 0,0; 0,25; 0,5; 0,75; 1,0; 1,25; 1,5 cm3, co odpowiada 0,0; 2,5; 5,0; 7,5; 10,0; 12,5; 15,0 mikrogramom H2S. Następnie za każdym razem mieszając dodać po 0,6 cm3 roztworu roboczego p-minodimetyloaniliny i po 0,1 cm3 roztworu chlorku żelazowego. Probówki zamknąć korkiem i odstawić na 20 min. W probówkach pojawiło się błękitne zabarwienie z intensywnością wzrastającą wraz ze wzrostem stężenia jonu siarczkowego w poszczególnych probówkach. Po 20 minutach probówki dopełnić wodą do objętości 10 cm3. Zmierzyć absorbancję (transmitancję) każdego roztworu przy długości fali 670 nm.
Otrzymane wyniki przedstawić w tabeli oraz sporządzić krzywą wzorcową T = f (CH2S) oraz A = f (CH2S)

LP H2S [mikrogramy] T [%] A
1 0,0 100 0
2 2,5 wynik pomiaru wynik pomiaru
3 5,0 wynik pomiaru wynik pomiaru
4 7,5 wynik pomiaru wynik pomiaru
5 10,0 wynik pomiaru wynik pomiaru
6 12,5 wynik pomiaru wynik pomiaru
7 15,0 wynik pomiaru wynik pomiaru

e) Pobór prób

Próbki pobrać za pomocą zestawu aspiracyjnego (aspirator typ AMZ-1), przez dwie szeregowo połączone płuczki zawierające po 10 cm3 octanu cynku (wykonujemy pobór 30 minutowy)

f) Oznaczanie stężenia

Odmierzyć po 5 cm3 roztworu do kolb miarowych (10cm3). Za każdym razem mieszając dodać po 0,6 cm3 roztworu roboczego paraaminodimetyloaniliny i po 0,1 cm3 roztworu chlorku żelazowego. Probówki zamknąć korkiem i po upływie 20 min. dopełnić wodą do objętości 10 cm3. Zmierzyć transmitancję i absorbancję przy długości fali 670 nm. Z krzywej wzorcowej odczytać zawartość siarkowodoru (w mikrogramach) w próbkach.

g) Obliczenia

Stężenie siarkowodoru w powietrzu atmosferycznym c [mikrog/m3] obliczyć:

c = 2m1 + 2m2 / V
2 - współczynnik przeliczeniowy objętości próbki,
m1 - zawartość siarkowodoru w pierwszej płuczce, [mikrog]
m2 - zawartość siarkowodoru w drugiej płuczce, [mikrog]
V - objętość pobranego powietrza, [m3]

Wyniki zestawić w tabeli.

POMIAR POGODA STĘŻENIE
[mikrogramy/m3]
ŚREDNIO
[mikrogramy/m3]
1 np. duże zachmurzenie, po deszczu, t=16OC wynik wynik
2 ~ wynik wynik
3 ~ wynik wynik