Siarkowodór jest substancją toksyczną i niebezpieczną. Nawet niewielkie jego stężenie w powietrzu atmosferycznym potrafi wywołać w organizmie żywym groźne zmiany chorobowe, a nawet śmierć. Siarkowodór jest produktem ubocznym różnych procesów technologicznych i często emitowany jest bezpośrednio do atmosfery. Dlatego znajomość i kontrola stężenia siarkowodoru w powietrzu jest niezwykle istotna.

Celem ćwiczeń jest oznaczenie zawartości siarkowodoru w powietrzu metodą spektrofotometryczną z p-aminodimetyloaniliną, sporządzenie, krzywej wzorcowej i wykonanie pięciu serii pomiarów. W oparciu o dostępne dane pomiarowe monitoringu powietrza należy porównać otrzymane wyniki, zinterpretować je i wyciągnąć wnioski.